نقش صفات شخصیت و الگوهای ارتباطی خانواده در پیش بینی کیفیت زندگی پرستاران بیمارستان های شهید مفتح و پانزده خرداد شهرستان ورامین در سال ۱۳۹۴

مقدمه: کیفیت زندگی تحت تاثیر عوامل روانشناختی زیادی است که از مهمترین آنها می توان به صفات شخصیت و الگوهای ارتباطی خانواده اشاره کرد. این پژوهش با هدف بررسی نقش صفات شخصیت و الگوهای ارتباطی خانواده در پیش بینی کیفیت زندگی پرستاران انجام شد. روش کار: این پژوهش توصیفی_تحلیلی از نوع مقطعی بود. در مجموع 180 پرستار با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از میان پرستاران بیمارستان های شهید مفتح و پانزده خرداد شهر ورامین در سال 1394 انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های صفات شخصیت costa & mccrae، الگوهای ارتباطی خانواده koerner & fitzpatrick و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی جمع آوری شد. داده ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری با استفاده از نرم افزار spss-19 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که روان رنجورخویی و الگوی همنوایی با کیفیت زندگی پرستاران رابطه منفی و معنادار و برون گرایی، پذیرش، سازگاری، وظیفه شناسی و الگوی گفت و شنود با کیفیت زندگی پرستاران رابطه مثبت و معنادار داشتند (0/05>p). تحلیل رگرسیون نشان داد برون گرایی، روان رنجورخویی و الگوی ارتباطی همنوایی توانستند 24/5 درصد از تغییرات کیفیت زندگی پرستاران را پیش بینی کنند (0/001>p). همچنین سهم روان رنجورخویی در پیش بینی کیفیت زندگی پرستاران بیش از سایر متغیرها بود (0/001>p). نتیجه گیری: برون گرایی، روان رنجورخویی و الگوی ارتباطی همنوایی توانایی پیش بینی معنادار کیفیت زندگی پرستاران را داشتند، لذا این متغیرها می توانند نقش موثری در بهبود کیفیت زندگی پرستاران داشته باشند. بنابراین توصیه می شود که درمانگران به متغیرهای مذکور توجه کرده و بر اساس آنها برنامه هایی برای بهبود کیفیت زندگی پرستاران طراحی کنند.